De zoektocht naar begeleiders in de gehandicaptenzorg van ver

Gewaagd was het wel, maar als de nood hoog is moet je slim zijn… Met die insteek ging de Zeeuwse zorgorganisatie Tragel drie jaar geleden al een stapje verder in de zoektocht naar begeleiders in de gehandicaptenzorg. Ze richten daarbij hun pijlen op vakmensen uit Spanje.

Klik maakte begin 2020 een reportage over hoe het werken met Spaanse collega’s in de praktijk bevalt. Nu het project drie jaar loopt, maakt de zorgorganisatie de balans op. Ondanks de coronaperikelen zijn ze positief over wat het heeft opgebracht. Tragel heeft na drie jaar werven ongeveer dertig medewerkers uit Spanje in dienst. En er gaan er volgens de zorgorganisatie meer volgen.

Rust en ruimte voor de toekomst
Manager organisatieontwikkeling Caroline Filius vertelt: “In Spanje worden meer medewerkers voor de zorg opgeleid dan dat er vacatures zijn. Er is ook een hoge jeugdwerkloosheid. Een baan bij ons betekent rust en ruimte om aan de toekomst te denken. Geen zorgen meer over hoe je je brood deze maand moet verdienen”, zegt Caroline.

Bestuurder Guus Bannenberg vult aan: “De Spaanse opleidingen zijn goed en hoe de Spaanse medewerkers hun werk doen, past bij ons. Ze zijn doorgaans leergiering, sociaal en loyaal.”

“Daarbij is de zorg voor mensen met een beperking hier gericht op ontwikkeling en begeleiding, en in Spanje meer op zorg. Onze professionaliteit in zorgverlening, daar worden de medewerkers uit Spanje heel blij van”, weet Caroline.

Investering van het team
“Het eerste jaar was zwaar”, blikt personeelsadviseur Susan Raas terug. “Alles was nieuw, op het werk maar ook praktisch was er veel regelwerk. Op de werkvloer vergt het veel van collega’s. Met name de taal is lastig. Daarom hebben we de taalopleiding na het eerste jaar geïntensiveerd. Die is nu meer gericht op vakjargon. Er is veel medewerking van collega’s, maar de investering is groot voor een team. Het is fijn dat er zich voor de komende lichting zeven collega’s hebben aangemeld als sociale buddy, voor tien nieuwe mensen die uit Spanje komen.”

Tragel blijft zoeken naar mogelijkheden om nieuwe medewerkers uit Spanje te binden. Op dit moment worden contacten met Spaanse scholen gelegd om studenten al tijdens hun stage te laten ‘proeven’ van een leven in Nederland.

Ervaringen
Op de website van Tragel staat het verhaal van Pau Salas (26) uit Barcelona en Lorena Arcicollar (25) uit Toledo die naar Zeeuws-Vlaanderen kwamen, om beiden bij Tragel aan de slag te gaan. Het stel is nu bijna drie jaar hier en kunnen binnenkort gaan klussen in hun nieuwe huis in Clinge, vlak bij het bos. Ideaal om aan de wandel te gaan met hun twee honden, van wie er één meereisde vanuit Spanje en er in Nederland een maatje bij kreeg.

Familie missen
Pau en Lorena kwamen naar Nederland in coronatijd. Dat maakte het er niet gemakkelijker op, er kon weinig ondernomen worden maar met collega’s maakten ze het gezellig. Ze zijn nog niet voor honderd procent gewend aan Nederland. “Aan de aparte etenstijden zal ik nooit wennen”, zegt Pau.

Voor Lorena is de taal moeilijk. “Ik ben er trots op in het Nederlands te kunnen communiceren, hoewel ik nog veel te leren heb! Hier hebben we minder sociaal leven dan in Spanje, maar met de tijd zal het zeker beter worden. Soms denk je: ik wil terug, ik mis mijn familie. Maar dan moet je toekomstgericht blijven denken: hier is het beter.”

Kleinere groepen
In Spanje is de zorg voor mensen met een beperking anders georganiseerd dan in Nederland. De gehandicaptenzorg is vooral op zorg gericht en legt minder nadruk op ontwikkeling van de cliënten. Er wordt gewerkt met grote groepen, en er worden minder begeleiders per groep ingezet. Pau: “Wat goed voelt, is de manier waarop wij hier werken. We werken met kleine groepen cliënten en dat maakt dat je echt de tijd voor hen hebt om de aandacht te geven die ze ook verdienen. Hier helpen we de cliënten verder en dat maakt ons werk veel leuker.”

‘Het begin is echt moeilijk’

Ook Laura Jiménez (20) en Javier Bastante (24) uit midden-Spanje vertellen hun verhaal. Ze waren één jaar samen toen zij in het najaar van 2021 naar Nederland kwamen. Laura werkt bij Albert Heijn in Hulst, Javier bij Tragel in Clinge met oudere cliënten.

Hij vertelt: “Het was een grote beslissing, maar dit was dé kans om ons leven te verbeteren. We zijn goed op weg geholpen en wonen nu net in ons nieuwe huis. Maar dit is niet voor iedereen. Het begin is echt moeilijk. Je bent op een vreemde plek, in een vreemd land met niet jouw taal.”

Taal beheersen
Ondanks dat beginnen ze hun draai echt al te vinden, zegt Laura. “Het is durven en positief blijven denken. Het is leuk om hier te wonen. Hulst is een fijn stadje. Ik versta goed Nederlands, en ik doe ook mijn best om het te leren spreken zodat ik kan gaan studeren.” Javier vindt spreken het gemakkelijkste, verstaan moeilijker. Lezen gaat prima. “De taal beheersen is een must op je werk. De cursus van zes dagen per week, vier maanden lang was intensief maar nuttig.”

 Javier: “Het werk is hier leuker om te doen, met juist veel aandacht voor wat de cliënten kunnen. Dat is zoals ik het wil, de zorg is beter geregeld.”  |