Documentaires over leven met een beperking of gedragsproblemen bij IDFA

Het internationale documentaire filmfestival IDFA vindt dit jaar plaats van 14 t/m 25 november in Amsterdam. Ook nu selecteert Klik weer een aantal bijzondere films die interessant kunnen zijn voor medewerkers binnen de verstandelijk gehandicaptenzorg.

Het aanbod van bijna 300 documentaires is verdeeld over diverse thema’s. Onder het kopje Health is not everything zijn meerdere films te vinden over onder andere autisme en onbegrepen gedrag. Klik op de naam van de documentaire voor meer informatie over vertoningsadressen en tickets.

Fantasy, Fantasy (Kaspar Astrup Schröder, Denemarken 2018)
De tweeling Molly en Smilla van 11 jaar nemen de kijker mee in hun wereld van autisme. Binnen de veilige omgeving van hun lagere school, zangles en slaapkamer voelen ze zich veilig. Maar naarmate de tijd verstrijkt en de puberteit aanbreekt, dringt de echte wereld zich op. Molly blijkt als eerste klaar te zijn voor de stap naar de middelbare school. Er breekt een angstige fase aan voor de zusjes. Een ode aan moed en authenticiteit in een tijd waarin uniformiteit steeds vaker de norm lijkt te zijn.

Junha’s Planet (Hyung-sook Hong,  Zuid-Korea 2018)
De 11-jarige Junha heeft ernstige gedragsproblemen. Voor hem is een nieuw schooljaar in een nieuwe groep extra spannend. Klasgenoten ontwijken hem, omdat hij zomaar ineens kan gaan spugen en slaan. Leraren proberen hem met engelengeduld in bedwang te houden, maar de stuurse Junha lijkt onbereikbaar. In dit tedere, prachtig geobserveerde portret van Junha zien we hoe hij zich met moeite een weg baant door het schoolsysteem, vol welwillende leraren en gedragsexperts, die echter net als Junha’s ouders met hun handen in het haar zitten. Zijn klasgenoten doen ondertussen steeds meer hun best om hem te begrijpen. Ze willen graag dat hij met hen meespeelt, het beste dat ze hem kunnen vragen.

My Name Is Daniel (Daniel Gonçalves, Brazilië 2018)
In deze ontwapenende egodocumentaire zoekt Daniel Gonçalves uit wat hem precies mankeert. Dat hij een lichamelijke beperking heeft, is duidelijk, maar dokters hebben nooit een diagnose kunnen stellen. Terwijl hij verschillende onderzoeken ondergaat, schetst hij een beeld van zijn leven nu en kijkt hij terug op zijn verleden. Dat laatste gebeurt letterlijk via een enorm verzameling VHS-beelden, die hij soms becommentarieert en van context voorziet.

Artificial Things (Sophie Fiennes, Verenigd Koninkrijk 2018)
Een kale, lege kantoorruimte verandert in een spannend en wat onheilspellend decor voor een surrealistische dansvoorstelling. Een man met Down in een driedelig pak maakt ritmische, vogue-achtige bewegingen op de maat van de muziek. Een man zonder benen komt het toneel op. Een stel danst samen, krachtig en liefdevol. Een vrouw in een rolstoel beweegt sierlijk over het podium. De muziek is eclectisch; van dramatisch klassiek tot opzwepend ritmisch. De dansers zoeken elkaar op, helpen elkaar op ontroerende wijze, stoten elkaar weer af. Zonder woorden creëren de artiesten een parallelle wereld waarin ruimte is voor kwetsbare menselijke interactie.

Filmmaker Sophie Fiennes werkte voor dit project samen met choreograaf Lucy Bennet van de Britse Stopgap Dance Company. Het gezelschap ziet dans als een manier om verbinding te maken tussen mensen met en zonder lichamelijke beperking.  |

Meer informatie op www.idfa.nl