Down meestal geen reden voor abortus

Wat zijn de overwegingen van zwangere vrouwen om een prenatale screening op het syndroom van Down te laten uitvoeren? Medisch ethica Elisa Garcia Gonzalez van het universitair medisch centrum St Radboud in Nijmegen stelde die vraag aan zwangere vrouwen. Uit hun antwoorden concludeert zij dat het standpunt van de vrouw over abortus geen overweging van betekenis is.

Het syndroom zelf vinden de meeste vrouwen geen reden voor een abortus. Wat wel sterk meespeelt is, hoe de vrouw inschat wat het grootbrengen van een kind met het syndroom van Down voor haarzelf en haar gezin betekent. Elisa Garcia Gonzalez promoveert 23 februari op haar onderzoek naar de motieven van zwangere vrouwen die prenataal onderzoek laten doen. De overgrote meerderheid van de vrouwen die zij ondervroeg gaf aan het syndroom van Down op zich geen reden te vinden voor een zwangerschapsonderbreking. Mensen met het syndroom van Down hebben evenveel recht op het leven als ieder ander. Geen enkel mens is perfect en dat hoeft ook niet, is de overtuiging die breed onder hen leeft.

Kan ik een goede moeder zijn?
Wat ze zich wel afvroegen was, wat de invloed van een kind met het syndroom van Down zou zijn op hun eigen leven, en op dat van hun partner en eventuele andere kinderen. Kunnen we de opvoeding van zo’n kind wel aan? Kan ik een goede moeder zijn voor een kind met Down en ook nog voor mijn andere kinderen? Komt de relatie met mijn partner onder druk te staan? Kan ik het een plaats geven in mijn leven, naast mijn andere beslommeringen, bijvoorbeeld mijn baan?
Centraal staat de wens een goede moeder te zijn. Zowel vrouwen die kiezen vóór een prenatale screening als zij die dit aanbod afslaan, hebben de overtuiging dat zij doen, wat een goede moeder behoort te doen.

Tegenstrijdige gevoelens
Overigens hebben vrouwen tijdens het besluitproces vaak tegenstrijdige gevoelens.  De beslissing om het ongeboren kind al dan niet te laten screenen ligt bij de aanstaande moeder. “Dat is natuurlijk in onze maatschappelijke context de norm,” zegt Garcia Gonzalez. “Maar uit mijn onderzoek blijkt  dat de vrouwen de beslissing eigenlijk niet in hun eentje willen nemen. Ze willen de verantwoordelijkheid voor de gevolgen van hun beslissing met anderen delen. Ze willen overleggen met hun partner, met andere naasten of met zorgverleners. Het gaat hen niet zo zeer om medisch-technische informatie en over wat een screening oplevert, maar om gesprekken over de vragen die de keuze bij hen oproept.”

Lees m eer op www.umcn.nl