Film volgt veertigers met downsyndroom in Chili

De prachtige documentaire The Grown-Ups volgt vier veertigers in Chili met het syndroom van Down en één wens: een normaal leven. De film was een grote trekker op het documentairefestival Idfa en draait binnenkort in de Nederlandse filmhuizen.

Anita, Rita, Ricardo en Andrés werken al jaren in een bakkerij, waar ze dag in dag uit onder andere meringues maken. Er zijn vriendschappen ontstaan. Ze delen lief en leed met elkaar. Ze helpen elkaar en als het nodig is corrigeren ze elkaar ook.

Het zijn volwassen mensen met toekomstdromen: een baan, geld verdienen, trouwen en een gezin stichten. Maar is de maatschappij waarin ze leven daarvoor toegerust? Ze lopen tegen allerlei moeilijkheden aan en ervaren dat het dragen van verantwoordelijkheden nog niet zo eenvoudig is.

Legaal trouwen
In Chili, waar de film is gemaakt, is een legaal huwelijk van mensen met het syndroom van Down bijvoorbeeld niet mogelijk. Andrés en Anita zijn stapelverliefd en willen heel graag trouwen. Net als hun beide ouders die gelukkig getrouwd waren. Ze dromen er van om samen te leven in een eigen huisje. Anita praat erover met haar moeder en Andrés met zijn familie. Het zijn niet de makkelijkste gesprekken. Maar ze zijn vastbesloten en Andrés gaat een trouwring uitzoeken.

Non-verbaal
Op school worden Anita en Andrés voorbereid op een zelfstandiger leven. Andrés ziet het al helemaal voor zich. Hij kijkt onderuitgezakt toe hoe Anita de wasmachine aanzet. Hij vertelt Anita wel wat ze moet doen en wacht tot ze klaar is. De rolverdeling is wat hem betreft duidelijk en zijn non-verbale communicatie bevestigt dat.

De gezichtsuitdrukkingen bij de vele grappige momenten in de film zijn veelzeggend, en geweldig in beeld gebracht. Zoals Rita, die stiekem een leeg blikje drinken uit de prullenbak vist, om te checken of er nog een slok in zit. Of Andrés die vol zelfvertrouwen tegen Anita vertelt dat hij een echte 'womanizer' is. Het gezicht van Anita vertelt wat zij ervan vindt. Ricardo zal dat niet zo snel van zichzelf zeggen, maar Rita heeft in hem wel haar grote liefde gevonden.

Puur en integer
De verschillende emoties van de vrienden zijn zo puur en tegelijkertijd zo integer, dat het je als kijker ongetwijfeld raakt. Er is zoveel aanleiding om blij te zijn, om een knuffel te geven of een kus. Dat werkt aanstekelijk. Ook verdrietige momenten komen voorbij. De oprechte reacties onderling en het meeleven is ontroerend en tegelijkertijd aandoenlijk.

De uitdrukkingen op de gezichten spreken boekdelen en maken de film tot een fascinerende inkijk in het leven van de vier veertigers. 'Ze willen een normaal leven'. En dat leven is op een bijzondere manier in beeld gebracht.  |

The Grown-Ups. Maite Alberdi, Chili/Nederland/Frankrijk, 80 minuten. Te zien in diverse filmhuizen bij het ‘Best of Idfa-programma’ vanaf januari.