"Een groot aantal van onze cliënten vereenzaamt. Van integratie met de wijk komt te weinig terecht", aldus directeur Hans van der Molen van de TZC in de Volkskrant.
Beleid
Het besluit staat haaks op het
streven van de overheid om verstandelijk gehandicapten zo veel mogelijk
op te nemen in de maatschappij, in plaats van ze te laten wonen in grote instellingen, vaak 'in de bossen'. Dat is sinds 1984 uitgangspunt
van het beleid.
Het is de eerste keer dat een grote zorginstelling in woord en daad afstand neemt van dit ideaal. "Voor een groot deel van onze populatie is het helaas niet haalbaar. Mensen met een zware geestelijke handicap, die soms ook nog doof of blind zijn, voelen zich veel prettiger op het veilige terrein van de instelling. Daar kunnen ze midden op straat blijven stilstaan en roepen of schreeuwen. In hartje Almelo kan dat niet," aldus Van der Molen. "Daar durven ze de straat niet op en raken ze gevangen in hun eigen vrijheid."
Het 'Platform kritische ouders' vindt het moedig dat de Twentse Zorgcentra openlijk afstand neemt van het ‘dogma’ dat verstandelijk gehandicapten zo veel mogelijk in gewone wijken moeten wonen. "Dit is not done in instellingenland. Hier maak je jezelf niet populair mee," zegt secretaris Piet Schuerman van het platform.
Wassen neus
In
een reactie zegt het ministerie van Volksgezondheid dat bewoners
keuzevrijheid moeten hebben. Er mag geen sprake zijn van dwang. Maar
dat is volgens betrokkenen een wassen neus. "Voor kleinschalige
nieuwbouw in de wijk krijg ik gemakkelijk geld en een vergunning. Maar
om te bouwen op het terrein van de instelling krijg ik geen
toestemming," aldus Van der Molen.
Tien
jaar geleden werden 180 bewoners van de Twentse Zorgcentra tegen hun zin
uitgeplaatst. Aan hen is nu voor het eerst gevraagd wat hun voorkeur
is. Ruim de helft wil terug naar de instelling.
Vgn: kwaliteit van leven staat centraal
De koepelorganisatie van instellingen voor gehandicaptenzorg
Vgn vindt dat kwaliteit van leven centraal moet staan in de zorg. In een
reactie op de publiciteit rond de Twentse zorgcentra meldt Vgn: ‘Instellingen
in de gehandicaptenzorg trachten zoveel mogelijk aan te sluiten bij de
behoeften van de cliënt. Mensen met handicaps hebben net als ieder ander recht
op een zo volwaardig mogelijk bestaan en een goede kwaliteit van leven. Instellingen
in de gehandicaptenzorg trachten een woon- en leefomgeving te creëren die het
beste past bij de behoefte en ontwikkelingsmogelijkheden van de cliënt. Voor
zoveel mogelijk cliënten betekent dat zelfstandig wonen in de wijk. Instellingen
bieden vanuit hun eigen visie en identiteit oplossingen op maat.’
‘Voor echte integratie is participatie nodig. Dat is alleen mogelijk als ieder in de maatschappij bereid is om een steentje bij te dragen: scholen door het plaatsen van een kind met een handicap, werkgevers door mensen met een handicap een baan te bieden, sportclubs door mensen met een handicap mee te laten doen en/of aangepaste sportvormen te creëren. Kortom: participatie komt niet vanzelf tot stand, en is niet alleen afhankelijk van waar je woont.’
In de Tweede Kamer zijn ondertussen vragen gesteld over deze kwestie.