Gemeenten en Wmo

Gemeenten worden al jaren geconfronteerd met de gevolgen van de afbouw van intramurale capaciteit. Als de Wet op de maatschappelijke ondersteuning (WMO) wordt ingevoerd, neemt de druk op gemeenten toe, terwijl zij geen invloed hebben op de beslissingen die in het parlement worden genomen.

Zij willen dat bij het financieel kader van de nieuwe wet rekening wordt gehouden met de toenemende vergrijzing en het afbouwen van intramurale capaciteit, zo schrijft de Vereniging van Nederlandse gemeenten (VNG) aan de Tweede Kamercommissie voor VWS. Want ‘er kloppen steeds meer burgers aan bij de gemeenten voor ondersteuning.’ De gemeenten willen vrijheid hebben bij het vaststellen van eigen bijdragen, en daarin een inkomensgrens kunnen hanteren.

Ook zouden zij - en niet het ministerie of de zorgverzekeraars - willen beslissen over het toekennen van een persoongebonden budget of zorg in natura. De gemeenten willen van de regering 10 miljoen euro hebben voor het ontwikkelen van lokale loketten, waar burgers informatie, advies, ondersteuning en bemiddeling op het terrein van de WMO kunnen krijgen.

Daarnaast zouden ze dit jaar extra budget nodig hebben ‘om de administratieve organisatie voor de nieuwe taken op te zetten. Wij denken aan een budget van 10% van de over te hevelen middelen uit de AWBZ.’

Ongerustheid
De Chronisch zieken en gehandicapten raad (CG-raad) heeft laten onderzoeken wat Nederlanders vinden van de WMO. Daaruit blijkt grote ongerustheid en onzekerheid: 71% van de Nederlanders is bang voor grote verschillen in zorgvoorzieningen tussen rijke en arme gemeenten als het kabinet de plannen voor de WMO doorzet. De CG-raad ziet zich gesteund in zijn pleidooi voor het handhaven van het verzekerd recht op zorg.

Staatssecretaris Ross wil nagaan of gemeenten een zorgplicht kan worden opgelegd.

Markeer als favoriet