Levenservaringen van mensen met een visuele en/of verstandelijke beperking

Hannelies Hokke is als psychomotorisch therapeut verbonden aan Bartiméus en bundelde haar ervaringen in het boekje ‘Samen het pad vinden’ over bijzondere momenten, ervaringen, interacties en relaties van mensen die hulp hebben gezocht bij de afdeling Psychotherapie (ggz) van Bartiméus. De mensen deden dit, omdat zij onder hevige psychische pijn, verdriet, boosheid of angst leden, wat vaak het gevolg was van heftige levenservaringen.

In het boekje ‘Samen het pad vinden’ geeft psychomotorisch therapeut Hannelies Hokke een inkijkje in het verhaal van kinderen en volwassenen met een visuele en/of verstandelijke beperking, zoals zij dat bij psychotherapie vertellen. Er zijn vijftien verschillende verhalen opgetekend, zoals van dit geadopteerde kind:

Van alle kanten leek hij uit te stralen: ‘Help mij’. Dit mooie ventje met donker kroeshaar maakte met niemand contact. Hoewel hij 9 jaar was, had hij het niveau van een dreumes. Hij was blind en gilde heel doordringend.

Hij leefde als verwaarloosd blind kind in Afrika tot hij geadopteerd werd. Heel vaak deed hij zichzelf pijn of sloeg hij op zijn eigen oren. Op school ontwikkelde hij zich nauwelijks. Zijn adoptieouders konden geen band met hem opbouwen en zaten met hun handen in het haar.

Heen en weer wiebelend in zijn eigen wereld zat hij op een matje. Contact maken met een kind dat dit niet geleerd heeft, is op eieren balanceren. Mijn klus was om het gillen aan te kunnen dat door merg en been ging. Dit geluid was zo heftig dat ik na zo’n uitbarsting mezelf even tijd moest gunnen voordat ik verder kon.

Met ministapjes veranderde er iets. Hij werd even stil en tilde zijn hoofd op als ik een liedje zong. Het gillen verminderde en heel af en toe stak hij zijn hand uit richting het geluid.

Tot het moment kwam dat ik de rest van mijn leven niet meer zal vergeten. Ik zong een liedje met zijn naam en ineens bewogen zijn handen omhoog. Heel zachtjes bracht hij zijn handen richting mijn gezicht. Toen legde hij bijna teder zijn handen op mijn wangen en voelde aan mijn gezicht. Jaren later vertelde zijn adoptiemoeder dat het heel goed met hem gaat.

Het is niet vanzelfsprekend dat het allemaal goed gaat in het leven, maar échte betrokkenheid, aandacht en geduld laten mensen in nood merken dat ze niet alleen zijn. De ervaringen van Hokke bieden hoop en uitzicht: de weg ontvouwt zich langzaam gedurende de therapie en gaat over bergen en soms door diepe dalen tot het eigen pad gevonden wordt. | AMK

Samen het pad vinden. Verhalen over contact in de psychotherapeutische praktijk voor mensen met een visuele en/of verstandelijke beperking. Door: Hannelies Hokke. Uitgegeven in samenwerking met Bartiméus. Gratis te downloaden via Bartimeus.nl/alle-publicaties/samen-het-pad-vinden.