Ouders vertellen over uit huis gaan ernstig meervoudig beperkt kind

Er is nog weinig bekend over de overgang van thuis naar uit huis voor een kind met een ernstige meervoudige beperking. In het boek 'Toch is het een goede keus geweest' vertellen ouders openhartig over hun ervaringen met de zorg voor hun kind en hoe ze deze vervolgens deels uit handen geven.

Vooral het personeel in de nieuwe woonvoorziening is belangrijk volgens de ouders. Voor het boekje werden zeven ouderparen uitgebreid geïnterviewd. Hun kinderen wonen inmiddels allemaal in woonvoorziening Schoonvelde in Hoogeveen. Het boek begint met een beschouwing van wat het betekent om een kind met een ernstige meervoudige beperking te krijgen. De opvoeding kan zwaar zijn, door de tijd en energie die de dagelijkse zorg kost. Maar ouders willen hun kind zelf opvoeden en zoveel mogelijk de praktische zorg en liefde geven die hun kind nodig heeft. Tot het thuis verzorgen niet meer mogelijk is, omdat het fysiek te zwaar wordt, de belasting voor de gezinsleden te groot wordt, of als het kind simpelweg de leeftijd heeft om uit huis te gaan.

Supertijd
In de verhalen van de zeven gezinnen lees je hoe zij dit proces hebben ervaren. Ouders zijn er trots op dat ze de zorg zolang mogelijk zelf hebben kunnen doen. "Hij heeft een supertijd gehad hier, bij ons." Ze hebben daarbij lang niet allemaal steun gehad van hun netwerk, en door de jaren heen vrienden verloren, maar ook nieuwe erbij gekregen. Het is zwaar om bijvoorbeeld geen normaal nachtritme te hebben, 'maar het is niet alleen maar kommer en kwel. Doordat je haar krijgt als baby'tje ken je haar door en door en ben je niet anders gewend,' zegt een van de ouders.

Daarom is het overdragen van de zorg voor de ouders ook een heel proces. Ze moeten nadenken over wat ze willen in een woonvoorziening. Sommige ouders maken soms meerdere keren mee dat het wooninitiatief waarvoor ze zich inschreven niet doorging, of niet die zorg bleek te bieden die ze voor hun kind zochten. "Het moet warm en veilig zijn. Er moet aandacht zijn voor de kinderen, maar ze moeten er niet de hele dag bovenop zitten. Ze moeten haar leuke kanten zien. Veiligheid en warmte vinden we belangrijk en vooral géén agressie."

Overwinnen
Vervolgens moeten ouders en het kind toeleven naar het idee van uit huis gaan en de overstap vervolgens zo soepel mogelijk maken. De ouders doen dit door hun kind eerst te laten logeren, te laten helpen met inrichten en/of een dik boekwerk over hun kind aan de begeleiding geven. Het is wennen, en lastig voor de ouders heimwee of een terugval bij hun kind te zien. "Zelf heb ik het er ook moeilijk mee. Ik wil zo graag voor haar wennen. Heel veel dingen heb ik met haar samen gedaan, maar dit moet ze echt zelf overwinnen. Ik zal haar echt wat moeten loslaten en wat minder over haar heen gaan hangen", vertelt een moeder.

De ouders vinden het belangrijk dat ze de begeleiding leren kennen en hun als partner in de zorg ziet. Begeleiders in de nieuwe woonvorm hebben dat goed opgepakt, zo concluderen de ouders. Anderhalf jaar later hebben de auteurs de ouders opnieuw gevraagd hoe het met hun kind gaat. Het sociale netwerk is voor de meeste kinderen in de woonvorm klein, maar ze hebben wel hun plekje gevonden. "We zien dat ze er nu echt thuis is." "Al onze dromen zijn uitgekomen"

Toch is het een goede keus geweest. Ervaringen van ouders van kinderen met ernstige meervoudige beperkingen. Door Jorien Luijkx & Carla Vlaskamp. Uitgave Garant Uitgevers, prijs € 19.