Volgens Uwv hebben gemeenten er baat bij om mensen vanuit de bijstand door te schuiven naar de Wajong. Daarnaast levert de groei van het speciaal onderwijs een grotere instroom op. De gemiddelde Wajonger is volgens Uwv niet iemand met een lichamelijke aandoening die in een rolstoel zit, maar iemand met een verstandelijke beperking of psychische problemen. Minister Donner van sociale zaken en werkgelegenheid wil niet dat iedere jongere met een handicap automatisch een uitkering krijgt. Hij vindt dat werkgevers eerst moeten proberen om zoveel mogelijk jonggehandicapten - gedeeltelijk - aan het werk te krijgen. Diezelfde werkgevers constateerden onlangs in een advies van de Sociaal-economische raad, dat 40 procent van de Wajongers waarschijnlijk nooit in staat is om te werken.
Lastige kinderen
In de Volkskrant zegt hoogleraar economie Philip de Jong dat
85% van de Wajongers jongeren met een verstandelijke handicap of probleemgedrag
zijn, “of zoals dat vroeger heette: ‘lastige kinderen’. De aandachtsindustrie
die zich eromheen heeft ontwikkeld lijkt het probleem in stand te houden.
Therapeuten moeten tenslotte klanten hebben. De Wajong uitkering onthoudt
jongeren niet alleen de kans op een baan, hij invalideert. Je wordt
gestigmatiseerd. De uitkering geeft je een excuus om je afwijkend te gedragen.”