Verontruste ouders over zorg op afstand via uitluistersystemen

Steeds meer zorginstellingen houden cliënten met een beperking ’s nachts in de gaten via uitluistersystemen. Microfoons en/of camera’s in de slaapkamers van cliënten zijn dan de oren en ogen van een zorgmedewerker. Deze werkwijze verontrust veel ouders, die juist nabijheid, ook in de nacht, voor hun kind willen. Nieuwsuur maakte een reportage over het onderwerp, waarin ook een nachtzorgmedewerker en de voorzitter van de Vereniging gehandicaptenzorg reageren.

In de uitzending spreken meerdere ouders en daarnaast ook Arjan Vogt, coördinator nachtzorg bij Amerpoort en Dorien Kloosterman van patiëntenplatform KansPlus zich uit over de uitluistersystemen.

Waar de ouders over het algemeen sceptisch zijn (“Een gezond kind slaapt ook niet alleen thuis met een babyfoon op de kamer, terwijl degene die luistert een paar kilometer verderop zit”) is Vogt tevreden over deze manier van werken. Hij noemt het een veilige methode, maar stelt wel dat niets 100 procent waterdicht is. “Je kan een signaal fout beoordelen of er kan een technische storing zijn.”

Akelig idee
De familie Westerhof vindt het een akelig idee dat er niemand ’s nachts fysiek aanwezig is in de instelling waar zus Minca verblijft. Het duurt toch enige tijd voor er iemand daadwerkelijk in de instelling arriveert als dat nodig is.

Ook de Inspectie voor de Gezondheidszorg ziet risico’s. Uit onderzoek blijkt dat er incidenten zijn geweest, zelfs met dodelijk afloop. "Mogelijk hadden die niet plaatsgevonden als er iemand fysiek aanwezig was geweest", zegt Dorien Kloosterman.

Frank Bluiminck, voorzitter van de Vereniging gehandicaptenzorg Nederland, benadrukte in de uitzending dat het mensenwerk blijft en dat de ervaring is dat na verloop van tijd ouders juist positiever over de uitluistersystemen zijn. In de uitzending kwam vooral naar voren dat ouders dit niet altijd zo ervaren.

Sandra, die zelf jarenlang in de gehandicaptenzorg werkte, had nooit zo’n moeite met zorg op afstand. Tot ze zelf een dochter kreeg die ernstig meervoudig beperkt is. “Dat wil ik niet voor mijn kind,” is haar reactie nu.

Vertrouwen bij epilepsie
Toch zijn er ook ouders die vertrouwen in het systeem hebben. Zoals Kim. Haar 11-jarige zoon Stan is volledig aan een rolstoel gebonden en heeft epilepsie. Hij woont sinds zijn 6^e in een instelling waar gewaakt wordt op afstand. Kim moest wel wennen aan het systeem, maar “ik heb er wel altijd vertrouwen in gehad. In de praktijk blijkt het ook gewoon heel goed te werken.”

Lees meer over en bekijk de uitzending van Nieuwsuur over het onderwerp Zorg op afstand, uitgezonden op 5 september om 22.00 uur.