Waar komt dat water toch vandaan?

Het woord bezuinigen zou zomaar in aanmerking kunnen komen voor het meest gebruikte woord met een negatieve lading van afgelopen jaar. Op het ogenblik lijkt alles wel te draaien om bezuinigingen. We mogen een zieke collega niet meer vervangen, maar moeten de door ziekte 'vrijgekomen' groepen onder elkaar verdelen of in ons eentje de groep draaiend houden. Extra diensten, dat mag niet meer. We merken de oprukkende armoe niet alleen aan de personele bezetting, maar overal. Het licht moet uit in ruimtes waar niemand is. Draai de verwarming een standje lager, laat geen deuren onnodig open staan. Zo krijgen we dag-in-dag-uit aanwijzingen hoe we moeten bezuinigen. Door Annemarie Klaassen, Illustratie Joep Bertrams

Onderhoud
Of er ook wordt bezuinigd op het onderhoud van de gebouwen weet ik eigenlijk niet. Maar het kan niemand ontgaan dat er vanaf het plafond in onze plantenkas water naar beneden drupt. Als je het niet zou zíen, vóel je het wel, want op de vloer ligt een grote plas water waar je makkelijk instapt.

Zou er een leiding gesprongen zijn of zo? Ik bel maar eens met de technische dienst. Nog diezelfde middag zal de loodgieter komen kijken. Veel langer moet dat ook niet duren, anders is de ravage niet te overzien.

De loodgieter
's Middags is zowel het plafond als de vloer opgedroogd. Dat is raar. Er is dus geen leiding gesprongen. Misschien een kapotte sprinkler? De loodgieter – jawel, hij komt, zoals beloofd - vervangt de in aanmerking komende sprinkler, maar eigenlijk ziet hij geen gebreken aan de oude.

De volgende morgen stap ik behoedzaam naar binnen, en ja, het plafond is weer nat en op de grond ligt een nieuwe plas. Nog maar eens met de technische dienst gebeld, en nu komt de loodgieter meteen, want het klinkt nu toch wel naar een alarmerende lekkage. Hij kijkt oordeelkundig, en concludeert dat hij geen flauw idee heeft waar het water vandaan komt. Waarschijnlijk is alles in ons gebouw oud en poreus. Dat krijg je met die bezuinigingen...

De hoofdkraan
Ik informeer onze leidinggevende over de lekkage en vraag welke actie we moeten ondernemen. Hij moet dat overleggen met de rayonmanager, tot die tijd moeten wij de hoofdkraan 's avonds maar afsluiten en 's morgens weer opendraaien. Zonder water kunnen we in de plantenkassen niet werken. Het gekke is, elke middag is alles weer kurkdroog.

Spanning en sensatie
Op de vijfde dag van onze raadselachtige lekkage ziet mijn collega cliënt Wim lopen met een emmer. Dat is bijzonder, dat doet hij nooit. "Hé Wim, waarvoor heb jij die emmer nodig?"

Voordat mijn collega er erg in heeft is Wim 'm gesmeerd... met emmer!

Wat bleek? Wim houdt wel van een beetje spanning en sensatie. Hij had 's morgens vroeg een emmer gevuld en het water tegen het plafond gesmeten. Dat leverde een hoop rumoer op, dus hij vond het wel een herhaling waard, en nog een, en nog een. |

Deze Persoonlijke column van Anne-Marie Klaassen staat in Klik van januari 2015