Wie won het boek Florijn?

Het nieuwe boek van Ernst Timmer, Florijn, inspireerde lezers tot mooie inkijkjes in hun dagelijkse tobberijen.De volgende vijf inzenders wonnen het boek: Lena de Groot, Herman Wieringa, Rienk den Toonder, Liesbeth Baas, Frank de Waal. Hieronder hun wederwaardigheden:KoffieEen vrouw van middelbare leeftijd die veel narigheid heeft meegemaakt, zat het liefst alleen op haar kamer.

Wat we ook probeerden, niets hielp... zei ik, "ik ruik de koffie al." Zo lokte ik haar iedere week mee, voor koffie, een wandeling buiten en weer terug. Na een jaar lukte het mevrouw om elke ochtend anderhalf uur bij me langs te komen voor activiteiten. Ze deed niet veel, maar genoot van de aandacht.

Vreemde mensen heeft ze altijd eng gevonden. Voor koffie deed ze alles. De laatste acht jaar van haar leven heeft ze pas geleefd.
Lena de Groot

Ongewassen mok
Het is warm, en eigenlijk zie ik nu al tegen het bezoek op. Gelukkig, vandaag mag ik naar binnen. Een vader die graag praat, een zoon die niets zegt, maar om wie wel veel zorgen zijn. Ik krijg koffie in een ongewassen mok, maar dat zijn mijn darmen inmiddels wel gewend. Na een uur trek ik de deur achter mij dicht. Ik heb veel geluisterd naar vader, maar zoon verdween naar het balkon, die moest eerst roken. Benieuwd wat ik volgende week aantref.
Herman Wieringa

Waf waf
Ik begeleid een oudere, zelfstandig wonende, autistische man en we lopen samen in de stad. ik vraag of het goed is dat ik in een fietsenzaak even een boodschap doe voor mezelf. Dat mag. De verkoper loopt mee naar het rek, Kees wacht naast de balie. De kassière vraagt "Kan ik u helpen?" Daar heeft hij niet op gerekend, hij grijpt onmiddellijk terug op zijn verdedigingsmechanisme en blaft haar keihard toe, als een valse hond "Waf waf!" Ze duikt achter de kassa, Kees is veilig. Ik spreek hem volgens afspraak stevig aan op dit bizarre gedrag. Wanneer we de winkel uitlopen kijkt hij nog een keer snel opzij en blaft "waf." Buiten loopt hij met een grote grijns verder. Ik lach, niet helemaal volgens het protocol, volop mee.
Rienk den Toonder

Onzekerheid
Sommige cliënten weten niet waarom ik contact met hen zoek en uit onzekerheid en angst van beide kanten komt er van het contact weinig terecht. Pas als ik weet wat ik komt doen en dat duidelijk kan maken in woord en daad, wordt het contact opbouwend(er).
Liesbeth Baas

Regelmatig handschrift
De heer R. vraagt in 1986 een uitkering aan. Hij is dan 21 jaar. Bij de eerste afspraak komt hij niet opdagen, hij stuurt wel een handgeschreven brief. Zijn handschrift heeft de regelmaat van een typemachine. In 2013 bestaat zijn dossier uit vier kloeke delen. Op uitnodigingen en bezwaarschriften reageert hij steevast met een zelfgeschreven brief. Zijn handschrift heeft inmiddels de regelmaat van een laserprinter. In het dossier gedragsnotities waaruit wij ons een beeld moeten vormen van de heer R. Drie arbo-medische rapportages waarin staat dat mijnheer volledig arbeidsgeschikt is. Vier fraudeonderzoeken waaruit duidelijk wordt dat mijnheer altijd bij dezelfde automaat pint en zijn huis verder nooit verlaat. Het huis ziet er leeg uit, met alle ramen dicht. Na 25 jaar weten we nog steeds niet wie de heer R. is.

Frank de Waal