Zorgnetwerken vragen aanpassing beleid

Regels die het delen van informatie en nauwe samenwerking maar beperkt toestaan, belemmeren de samenwerking in zorgnetwerken. Bovendien wordt te weinig ingezien dat netwerken tijd en geld kosten. Om netwerken toekomstbestendig te behouden, moeten overheid en zorgverzekeraars hun beleid aanpassen. Dat zegt Astrid Kramer in het proefschrift waarop ze 13 juni promoveert aan Tilburg University.

Om de stijgende zorgkosten en de groeiende vraag naar zorg het hoofd te bieden, stimuleren de overheid en de verzekeraars samenwerking onder zorgverleners . Maar volgens het promotieonderzoek van Astrid Kramer zitten er een hoop haken en ogen aan samenwerking. Zo levert het delen van informatie over de zorgvrager problemen op, en investeren zorgorganisaties te weinig in de samenwerking. Ook betrekken overheid en zorgverzekeraars de netwerken te weinig bij hun beleid.

Sterker en efficiënter
Nederland kent diverse zorgnetwerken, georganiseerd rondom bijvoorbeeld beroertes (Cva), dementie of palliatieve zorg. Kramer: "De zorgverleners in een netwerk hebben elkaar nodig om complete en goede zorg te kunnen verlenen. Als men dit inziet en rekening houdt met elkaar, wordt het netwerk sterker en de efficiency groter. Niet alleen de zorgverleners profiteren hiervan, maar vooral ook de patiënt."

Netwerkcoördinator
De netwerkcoördinator speelt een cruciale rol, constateert Kramer, door de deelnemende organisaties te wijzen op het gezamenlijke doel en de voordelen van het samenwerken. Ook zorgt de coördinator ervoor dat het netwerk klaar is voor mogelijke veranderingen. Door het organiseren van bijeenkomsten en netwerkactiviteiten kan de coördinator ook het vertrouwen tussen de organisaties vergroten.

Vertrouwen
Kramer onderzocht de bereidheid van organisaties om in een netwerk te blijven wanneer de omgeving verandert en de rol daarbij van het eigen belang versus het netwerkbelang. Ze interviewde zorgverleners uit Cva zorgketens en netwerken voor palliatieve zorg.
Vooral het vertrouwen in de andere partijen en de verbondenheid met het netwerk is van invloed op de bereidheid van organisaties om bij een netwerk te blijven. Wordt een netwerk echter te groot, dan voelen organisaties zich minder betrokken en stappen ze er eerder uit.

Informatie delen
"Een ideaal netwerk bestaat uit ongeveer zes organisaties, onder leiding van een onafhankelijke coördinator. Iedere organisatie vaardigt een vaste vertegenwoordiger af, die middelen krijgt om deel te nemen. Men werkt vanuit een gezamenlijk belang en is soms bereid om dit boven het belang van de eigen organisatie te stellen. Wanneer de organisaties wettelijk ook nog informatie over hun patiënten mogen delen binnen het netwerk, dan staat niets de kracht van netwerken meer in de weg."

Resilient networks in healthcare: Effects of structural and cognitive embeddedness on network commitment. Proefschrift van Astrid Kramer. Informatie op de site van de Tilburgse universiteit.